Tag Archief van: passende baan

Wil je iets nuttigs doen, maak dan werk van zinvol werk

 

Vier op de tien medewerkers vinden hun werk niet zinvol. Dat blijkt uit onderzoek van Schouten en Nelissen. Ze zijn minder bevlogen in hun werk, hebben geen regie en laten hun baan niet aansluiten op hun drijfveren en talenten. Hierdoor zijn ze minder gelukkig dan medewerkers die hun werk wel zinvol vinden.

Twijfel je aan het nut van je werk? Of is het voor jou duidelijk dat je niets wezenlijks uitvoert? Ervaar je jouw baan als onzinbaan, maar voel je je verplicht om te doen alsof dat niet het geval is?

Dan heb jij mogelijk wat Graeber noemt een ‘bullshitbaan’.

Volgens Graeber zullen die banen in aantal alleen maar toenemen. Met alle negatieve effecten voor werknemers van dien, zoals gevoelens van leegte door gebrek aan zingeving.

Dus, herken jij je in onderstaande omschrijvingen en voorbeelden? Durf eerlijk in jouw spiegel te kijken en de confrontatie aan te gaan.

Durf los te laten en maak werk van zinvol werk.

 

Een bullshitbaan of zinvol werk; wat voor werk heb jij?

 

Het verhaal van Marlies

Ter inspiratie deel ik het verhaal van Marlies met je. Het verhaal is een aangepaste versie van een van haar succesverhalen.

Mijn werk als assistente op het makelaarskantoor. 

“In eerste instantie was het voor mij fijn werken op het kantoor. De makelaar ging vaak naar klanten om huizen te taxeren en in de verkoop te nemen en ik was het aanspreekpunt op het kantoor. Ik moest ervoor zorgen dat de etalage met alle woningen er goed en compleet uitzag. Ook werd van mij verwacht dat ik de taxatierapporten uitwerkte en deze naar de klanten stuurde. En ik stond klanten te woord die het kantoor kwamen inlopen met vragen over een bepaalde woning.

Er kwam een dip in de huizenmarkt. In plaats van een nieuw jaarcontract werd mij een contract aangeboden via een uitzendbureau. Ze wisten niet wat ze met het kantoor gingen doen en of het kantoor waar ik werkte wel openbleef.

Na drie maanden was nog steeds niet duidelijk wat er met het makelaarskantoor ging gebeuren. De makelaar had zijn baan opgezegd en was iets anders gaan doen. Daardoor werd het nog stiller op kantoor. Er waren dagen dat ik een romannetje kon lezen zonder dat ik iemand had gesproken. Als ik dan een keer een opdracht kreeg om een taxatierapport te maken, had ik daar helemaal geen zin meer in.

Op een gegeven moment heb ik de telefoon gepakt en gebeld met het hoofdkantoor met de vraag of de baas aanwezig was. Ik wilde weten wat er nu ging gebeuren en ik verveelde mij op mijn werk.

Na een paar keer bellen had ik eindelijk de baas aan de telefoon. Hij snapte niet dat ik vragen had over hoe het stond met het kantoor, want ik was maar een uitzendkracht. Toen ben ik erg boos geworden en ik heb tegen hem gezegd dat als ik dan uitzendkracht was, ik hem ook meteen kon vertellen geen interesse meer te hebben in de baan en wilde vertrekken. Hier schrok hij van, maar hij vond nog steeds dat ik mijn mond diende te houden. Tijdens dat gesprek heb ik toen aangegeven dat ik de sleutel ging inleveren bij de receptie van de hoofdvestiging.

Vervolgens heb ik na het gesprek alle lichten uitgedaan, de deuren op slot gedraaid en ben ik naar de hoofdvestiging gegaan. Op het moment dat ik het pand binnenging, kwam de directeur de trap aflopen. Hij vroeg me waar ik mee bezig was. Hij gaf te kennen dat er van mij werd verwacht dat ik weer aan de receptiebalie bij het makelaarskantoor ging zitten.

Toen werd ik weer boos en heb ik aangegeven dat elk persoon graag met respect behandeld wil worden en graag wil weten waar hij/zij aan toe is. Of je nu onderaan of bovenaan de ladder staat. Dit gebeurde niet en daarom besloot ik om te gaan. Ik heb de directeur de sleutel gegeven en ben het pand uit gelopen.”

 

 

Bullshitbanen volgens Graeber

 

Volgens Graeber is een bullshitbaan een onzinbaan.

Volgens hem gaat het dan om banen die niet echt nodig zijn. Hij heeft daarbij banen voor ogen die ontstaan zijn met het verdwijnen van productiegerichte beroepen. Dat proces is in de vorige eeuw al in gang gezet, maar voltrekt zich nu in versneld tempo.

Denk daarbij aan banengroei op het gebied van bijvoorbeeld management, administratie, sales en dienstverlening. En het ontstaan van een heel scala aan dienstverlenende beroepen, zoals bijvoorbeeld hondenuitlaters of maaltijdbezorgers.

Volgens Graeber lijkt het erop dat er allerlei zinloze banen worden bedacht, enkel en alleen om ons allemaal aan het werk te houden. Bovendien zijn die banen niet alleen zinloos, maar vaak ook gevaarlijk. Als voorbeeld daarvan noemt hij het werken als telemarketeer, waarbij het jouw opdracht is om mensen producten of diensten aan te smeren die ze niet nodig hebben. En die mogelijk zelfs schadelijk zijn.

 

 

Of een baan een bullshitbaan is of niet, is deels subjectief

 

Wie bepaalt welke banen er echt ‘nodig’ zijn?  En wat betekent ‘nodig’ trouwens?

Zelf heb ik bijvoorbeeld geen hond. Maar zou ik die wel hebben en veel van huis zijn, dan lijkt een hondenuitlaatservice me een heel mooie oplossing die voorziet in een behoefte.

En zo zie ik ook bij de jongere generatie hoe handig het kan zijn als je op momenten je maaltijd kunt laten bezorgen.

Dus of hondenuitlaatservice of maaltijd bezorgen echt bullshitbanen zijn? Dat is voor mij nog maar de vraag.

Aan de andere kant vind ik het werk van telemarketeers bijvoorbeeld heel irritant. Ze zijn me alleen maar tot last. Ze roepen zelfs agressie bij me op, omdat ze vasthoudend producten of diensten aan me proberen te slijten waar ik totaal geen behoefte aan heb. Waar ik bovendien ook niet om gevraagd heb.

Voor de telemarketeer zelf hoeft zijn baan geen onzinbaan te zijn. Integendeel, ik ken coachklanten die helemaal kicken op de resultaten van hun telefonische verkoop. En de bijdrage die ze op die manier leveren aan het succes van de organisatie waarvoor ze werken.

 

 

Een onzinbaan is pas echt een bullshitbaan als je als werknemer zelf je baan als onzinbaan ervaart

 

Zoals in het voorbeeld van Marlies. Als je als een soort decor bij de receptiebalie zit, terwijl er geen bezoeker komt. En er verder amper werk voor je te doen is.

Of zoals een van mijn ooms vertelde, dat hij aan het begin van zijn loopbaan als werktuigbouwkundige bij Philips producten moest ontwerpen, waar volgens hem niemand op zat te wachten en waar hij kwalitatief niet achter kon staan. Het is de vraag of het een onzinbaan betrof, maar door de betreffende werknemer werd de baan wel als zodanig ervaren.

Iets vergelijkbaars was de ervaring van een van mijn coachklanten. Als architect werkte hij op een groot, gerenommeerd architectenkantoor. Als architect was hij alleen maar bezig met kleine onderdelen van grote projecten. Omdat hij geen zicht had op zijn bijdrage aan het grotere geheel, vroeg hij zich af waar hij überhaupt mee bezig was.

Ook al lijkt het dan voor een buitenstaander mooi om bij een gerenommeerd bedrijf te werken, voor hem was het bullshit.

 

 

Een onzinbaan wordt pas echt pijnlijk als je je verplicht voelt om te doen alsof de baan geen onzin is

 

Als werknemer kun je het bestaan van je baan dan niet rechtvaardigen, maar je voelt wel de verplichting om te doen alsof dat niet het geval is.

Bijvoorbeeld omwille van arbeidsvoorwaarden als zekerheid van een goed inkomen, het zelf in kunnen vullen van je takenpakket en werktijden. Bovendien geven sommige onzinbanen, bijvoorbeeld overbodige managementfuncties, je ook een zekere status.

 

Je verplicht voelen om te doen alsof je baan geen onzinbaan is, is volgens Graeber kenmerkend voor een echte bullshitbaan.

Na een aantal werkdefinities komt hij in zijn boek al redenerend tot zijn uiteindelijke definitie van een bullshitbaan:

“Een onzinbaan is een vorm van betaald werk, die zo volkomen zinloos, overbodig of schadelijk is, dat zelfs de werknemer het bestaan ervan niet kan rechtvaardigen, hoewel de werknemer zich, als onderdeel van de arbeidsvoorwaarden, verplicht voelt om te doen alsof dat niet het geval is.”

 

 

Mijn aanbeveling aan jou

Ervaar je jouw huidige baan als een bullshitbaan, volgens de definitie van Graeber?

Ga de confrontatie aan en maak werk van voor jou zinvol werk. Dat is werk waar je gelukkig van wordt.

Dat ideale werk is werk dat past bij jouw persoonlijke missie en de bijdrage die jij wilt leveren met wat je doet in je werk. Dat is werk dat past bij jouw kwaliteiten en waarin je jouw kwaliteiten verder kunt ontwikkelen. Dat alles in een omgeving die optimaal bij jou past.

Het is mijn missie als loopbaancoach om jou daarbij te begeleiden, zodat jij jouw ideale werk kunt realiseren.

 

 

 

In mijn programma ‘Bouw je ideale loopbaan’ gaan we daarmee aan de slag.

Meer informatie over dat programma vind je hier.

Schat je in dat een individueel traject beter bij je past? Maak een afspraak voor een oriënterend gesprek via deze link.

 

 

 

 

 

Hoe echtheid, authenticiteit je helpt bij de baanverwerving

 

Heb jij ook zo’n moeite met mensen waarbij het voelt alsof ze vooral anderen nadoen?

Het overkwam mij laatst bij een workshop die ik volgde. Het thema sprak mij erg aan. Verwachtingsvol zat ik in de zaal. Maar al gauw begonnen er bij mij allerlei bellen te rinkelen en was ik volkomen afgeleid. Ik herkende de woorden van Laura en het stappenplan aangereikt door Lianne. Het eigen verhaal van de spreekster hoorde ik niet.

Het voelde voor mij alsof de spreekster een rol speelde in haar eigen theater en zij speelde die rol bovendien nog slecht.

 

Herken jij zulke ervaringen?

Dat iemand heel gemaakt bij jou overkomt? Dat je het gedrag ervaart als maniertjes, als een aangeleerd kunstje dat wordt vertoond? Daarbij het eigen gezicht voor jouw gevoel verstoppend achter een masker?

Ik ervaar dat als erg hinderlijk. Ik word dan ook nieuwsgierig naar de persoon die erachter zit en kijk uit naar het moment dat ik daarmee echt contact kan maken. Ik heb daar enorm veel behoefte aan en ik ben benieuwd hoe dat is voor jou.

 

Ook bij de baanverwerving is echtheid, authenticiteit een cruciale factor. Ook al lukt het sommigen, om een baan te verwerven louter door het goed spelen van hun rol.

 

De kracht van authenticiteit

 

Baanverwerving is meer dan een kunstje

 

De spreekster in mijn workshop had duidelijk een kunstje geleerd. Helaas herkende ik het kunstje en werd ik op scherp gezet. De letterlijke toepassing van het kunstje triggerde mij en speelde een belangrijke rol bij de herkenning.

Ze had zich de techniek nog onvoldoende eigen gemaakt. Daardoor voelde zij voor mij als onecht, onbetrouwbaar en viel ze bij mij door de mand.

Bij de baanverwerving is dat niet anders.

Dat doet me denken aan min of meer gestandaardiseerde sollicitatiebrieven. Op internet kun je kosteloos veel voorbeelden vinden. Tegen betaling kun je zelfs brieven laten schrijven op maat.

Helaas worden dat soort brieven door de kritische selecteur snel onderkend en vaak zelfs als geen eigen werk, onecht, niet-authentiek terzijde gelegd.

Maar heb je veel geluk en wordt het kunstje niet herkend, dan kan het zijn dat je naar aanleiding van zo’n standaardbrief toch uitgenodigd wordt voor een gesprek.

 

 

Een goed acteur kan het lukken om mensen in te pakken

 

Als je het kunstje van de baanverwerving goed in je vingers hebt, kan het zomaar zijn dat het je lukt om daarmee een baan te krijgen. Ook al past die baan niet optimaal bij jou. Dan nog kan het je lukken om je overtuigend te presenteren, alleen al omdat je het kunstje goed beheerst.

Als voorbeeld, een van mijn coachklanten. Door een reorganisatie kwam haar functie te vervallen en haar contract werd niet gecontinueerd. Vaardig als zij was in het solliciteren wist zij, nog voor de start van ons traject, in enkele dagen een nieuwe baan te verwerven. Ook al wist zij bij voorbaat dat die baan onvoldoende matchte. Als commerciële vrouw kende zij de kneepjes van het verkoopproces en wist de selecteurs te overtuigen.

De selecteurs waren erg gecharmeerd van haar optreden in het theater en gingen graag met haar in zee. Maar na een paar maanden was de euforie verdwenen. Zeker voor mijn coachklant was er absoluut geen sprake van een goede match.

 

 

Een goede match ontstaat door open interactie op basis van de werkelijkheid

 

Wist je dat organisaties steeds meer waarde hechten aan authentieke medewerkers? Dat men graag medewerkers heeft die weten wat zij willen en weten waar zij voor staan? Die open en eerlijk zijn, niet alleen naar zichzelf, maar ook naar anderen?

Laat in interactie met organisaties dan ook gerust zien wie je bent. Schroom in een selectie dan bijvoorbeeld ook niet om je vragen te stellen. Daarmee laat je juist je ware zelf zien. En door die interactie kun je komen tot een goede match.

Dat geldt niet alleen voor jou als kandidaat, maar ook voor de organisatie.

 

 

Een goede match is sustainable, een goede match blijft

 

Wist je dat authentieke medewerkers succesvoller zijn dan collega’s die een rol spelen op de werkvloer? Eigenlijk hoef ik je dat niet te vertellen. Jij herkent dat vast ook. Misschien heb je het zelfs aan den lijve ervaren.

Als je voor je gevoel een rol speelt, dan mis je je passie. Misschien ben je zelfs je idealen helemaal kwijtgeraakt. En dat werkt zeer zeker door in de manier waarop je bezig bent met je werk.

Doe je werk dat je op het lijf geschreven is, dan kost dat werk je ook vaak weinig energie. Grote kans dat het werk je zelfs energie oplevert. Zeker als het werk voor jou stimulerend en uitdagend is. Lees een vorig artikel van mij daar nog maar eens op na.

Zit je lekker in je vel in je werk, dan zul je ook veel minder stress en werkdruk ervaren dan medewerkers die een rol spelen in hun werk. Bovendien zul je eerder geneigd zijn om in open communicatie zaken bespreekbaar te maken

Ben je daarentegen uitgekeken op de dingen die je doet, dan kost het je moeite en energie om jezelf te motiveren. Je zult waarschijnlijk ook eerder ontevreden zijn met je werk en afhaken of het conflict aangaan als iets je niet zint.

Authentieke medewerkers zijn ook gedreven om zich verder te ontwikkelen. Zij willen actief betrokken blijven bij de organisatie en zij willen vooruit. Ze zijn eerder geneigd om zich proactief op te stellen, mee te denken en hun aandeel te leveren in de ontwikkeling van het bedrijf.

Zo ontstaat er een duurzame relatie tussen organisatie of opdrachtgever en professional, een relatie die blijft.

 

Het is dan ook geen wonder dat organisaties steeds meer waarde hechten aan authentieke professionals.

 

 

Authentieke professionals geven zelf sturing aan hun loopbaan

 

Loopbaanzelfsturing vraagt vaardigheden. Net als het besturen van een auto gaat dat niet vanzelf, maar moet je dat besturen leren. Om het je vervolgens eigen te kunnen maken. Zo eigen, dat je er eigenlijk niet meer bij na hoeft te denken, maar dat het voelt als geautomatiseerd of zo je wilt, geïnternaliseerd.

Bij loopbaanzelfsturing is het niet anders dan bij rijvaardigheid. Zo ga je ook bij MEER WAARDE IN WERK volop oefenen en trainen, totdat je de loopbaanvaardigheden je helemaal eigen hebt gemaakt.

Net als een ervaren chauffeur durf je je dan in het verkeer op de arbeidsmarkt te begeven. Je bepaalt je koers, je weet daarop te sturen en te anticiperen, je weet behendig te manoeuvreren en alert te reageren op onvoorziene situaties die zich voordoen.

Zo hoef je niet langer een kunstje te vertonen, maar kun je je authentiek presenteren op een manier die past bij jou. En zo kun je laten zien wie jij bent en waar jij voor gaat.

Zo kun je komen tot een tot een match die optimaal past bij jou en wat de organisatie nodig heeft.

 

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen bij de baanverwerving. Ik lees graag je reactie.

 

 

 

 

Waarom de werkelijke reden voor een afwijzing niet altijd verteld wordt  

 

“Hi Marlène, afgelopen donderdag heb ik voor de vierde keer na een sollicitatiegesprek te horen gekregen dat ze niet met mij doorgaan in de sollicitatieprocedure. Iets in mijn presentatie maakt dat ik de verwachtingen die zij hebben door mijn cv en brief niet waar maak. Wil je meedenken?

Voor de vierde keer op rij een afwijzing na een eerste gesprek. Ik kan me goed voorstellen dat je je afvraagt ‘Wat gaat er mis?’ of ‘Wat is er mis met mij?’. En dat je daar greep op wilt krijgen.

Dat wilde mijn coachklant ook.

In het gesprek over waarom ze niet voor hem gekozen hebben voor de vervolggesprekken, gaven zij hun argumenten. Zo noemden ze bijvoorbeeld dat hij gezien de samenstelling minder goed zou passen in het team. En dat ze verwachtten dat de andere kandidaat flexibeler taken op zou pakken die bij collega’s blijven liggen.

 

Je bent bij een afwijzing al gauw geneigd om te denken dat je niet geschikt bent voor de vacante functie.

Maar wist je, dat het ook kan zijn, dat je er juist heel geschikt voor bent? Zo geschikt zelfs dat je als een bedreiging gezien wordt door collega’s of de leidinggevende? Dus eigenlijk te goed voor de vacante functie?

En dat je daarom afgewezen wordt, terwijl men met andere argumenten op de proppen komt.

De werkelijke reden van afwijzing is dan ook echt niet altijd wat als reden aangegeven wordt.

 

Te goed voor de vacante functie, ook al wordt dat niet als reden opgevoerd

 

Soms wordt gaande de sollicitatiegesprekken pas helder welk type collega men zoekt

 

Vanachter een bureau kan er van alles bedacht worden, maar in de confrontatie met kandidaten realiseert men zich soms pas wat de organisatie echt nodig heeft. 

Ook al lijkt dat vreemd, het komt regelmatig voor.

 

Zo riep de beschrijving van de vacature waarop mijn coachklant gereageerd had een heel ander beeld op van de baan, dan waaraan gerefereerd werd in de argumentatie met betrekking tot de afwijzing.

Flexibel oppakken van taken die bij collega’s blijven liggen paste daar niet in. Overigens ook niet in het werk waarin mijn klant optimaal tot zijn recht komt. Daarvoor is hij veel te senior.

Wat dat betreft is het dus eigenlijk goed dat de keuze voor de vervolggesprekken niet op hem gevallen is. Dat mag zo zijn, maar elke afwijzing heeft zijn impact en elke afwijzing doet pijn.

 

 

Geen goede match met het team

 

Niet in het team passen wordt vaak genoemd als een nep reden voor een afwijzing.

Of er wordt mee verhuld dat een of meer leden van de selectiecommissie moeite hebben met jou als persoon. En dan geneigd zijn om de samenwerking met het team als rookgordijn te gebruiken.

Dat kan veroorzaakt worden door jouw presentatie. Het heeft in elk geval te maken met hoe jij overkomt in het gesprek en wat dat met je gesprekspartners doet.

Jouw presentatie hoeft dan niet per definitie ineffectief te zijn. Ook al ben je waarschijnlijk geneigd om het zelf zo te interpreteren.

Het kan zelfs zijn dat je presentatie heel krachtig is. En dat juist dat, onrust en een gevoel van onveiligheid oproept bij je gesprekspartners.

De selecteurs kunnen het gevoel krijgen dat je door je kwalificaties een potentiële bedreiging bent voor toekomstige collega’s en misschien wel toekomstig leidinggevende.

En dat ‘paard van Troje’ halen ze liever niet in huis.

Het is moeilijk om daar de vinger echt achter te krijgen. En doorvragen op de slechte match met het team heeft meestal weinig effect. Mijn ervaring is, dat men het achterste van de tong toch niet gauw laat zien.

Er zal zeker niet gauw toegegeven worden dat je een bedreiging bent voor zittende mensen, in hun ogen dus te goed voor de vacante functie.

 

 

Zie een sollicitatiegesprek als wederzijds oriënterend

 

Stel je niet afhankelijk op. 

Een sollicitatiegesprek is voor een organisatie een gelegenheid om zich een beeld te vormen van kandidaten voor de vacante functie. Voor jou als kandidaat is het een gelegenheid om je een beeld te vormen van de vacante functie, de organisatie en potentiële toekomstige collega’s of leidinggevende.

Wees je bewust van wat je te bieden hebt en houd voor ogen het beeld van het werk dat je wilt doen.

Tast in het gesprek af of de functie en de organisatie bij je passen. Voel ook hoe dat voelt. Richt daarop je focus en niet, misschien wel ten koste van jezelf, op het verkrijgen van de baan.

En voelt het gesprek niet goed, maak dan zelf de keuze om niet verder mee te gaan in de procedure.

Want misschien ben je wel te goed voor de vacante functie en is het beter om je horizon te verruimen.

 

 

 

Heb jij ervaring met een afwijzing bij een sollicitatie waarbij je de indruk had dat de werkelijke reden van afwijzing niet klopte met wat aangegeven werd?

Wil je jouw ervaring delen?

Ik lees het graag.

 

 

 

 

Je tijd managen voor de balans tussen werk en privé

 

Het is maandagochtend. Als loopbaancoach heb ik een afspraak met Jolanda. Zoals gewoonlijk starten we met een kop koffie. Spontaan stel ik haar de vraag “En, hoe is het?”. Jolanda kijkt bedenkelijk. “Helemaal niet goed”, zegt ze. Ik ben verbaasd. “Hoezo, vertel”, nodig ik haar uit. Jolanda vertelt haar verhaal. “Ik heb bar slecht geslapen”, zegt ze “en sowieso ben ik erg onrustig de laatste tijd”.

Jolanda heeft tot voor kort 32 uur gewerkt, naast haar gezin met drie kleine kinderen. En lange reistijden bovendien. Elke werkdag was een tour de force om op een redelijke tijd op haar werk te zijn. Jolanda was er niet echt rouwig om dat ze na haar ontslag meer tijd had voor zichzelf. En voor haar kinderen.

 

 

Gaande het traject is voor Jolanda heel duidelijk geworden wat naast haar werk belangrijk voor haar is

 

Bijvoorbeeld sporten, schilderen, wandelen met haar kinderen in het bos. Door er met haar over te praten is ze dat daadwerkelijk gaan doen: wekelijks sporten, deelnemen aan een schilderscursus en in het weekend is ze met regelmaat met haar kinderen in het bos.

Schilderen is een passie uit haar jeugd, zo werd me al snel duidelijk in ons traject. Graag was Jolanda naar de kunstacademie gegaan, maar dat werd haar toentertijd sterk ontraden. “Daar kun je je kost niet mee verdienen. Bovendien is de kunstwereld maar een vreemde wereld”, zo werd haar voorgehouden.

Het is overduidelijk dat ze haar enthousiasme voor het schilderen niet is kwijtgeraakt, hoewel ze een andere richting heeft gekozen. Integendeel, in het coachtraject heeft ze des te meer ervaren waar ze echt warm voor loopt. En schilderen hoort daarbij.

 

help ik weet wat ik wilphoto credit: J.BC

Geen probleem, zou je denken. Maar het tegendeel was waar

 

“Hoe moet dat nou, als ik straks weer aan het werk kan gaan?”, vraagt ze zich af. Dat benauwt haar. Slapeloze nachten heeft ze ervan.

Ze stelt zich voor hoe het straks weer zal zijn. Laat thuiskomen van haar werk. Geen tijd meer om te schilderen, geen vrije ochtend meer voor de sport. En sowieso zich opgejaagd en druk voelen. Het is voor Jolanda niet zo moeilijk om dat gevoel weer te ervaren.

En dat is beslist niet meer wat ze wil. Dat gevoel van tekort schieten, zowel op haar werk als privé, dat er aan alle kanten aan haar getrokken wordt. Met frustrerende uitputting als resultaat.

 

 

Een belangrijk besluit heeft ze al genomen

 

Die 32 uur werken is het niet meer, voortaan is 24 uur haar max. Want dat schilderen wil ze niet meer missen. Sterker nog, daar wil ze beslist verder mee. Ook voor het sporten moet er genoeg ruimte zijn. “En wie weet”, zegt ze “misschien kan ik dan ook gemakkelijker stoppen met roken. Ik weet nu hoe prettig het is goed in mijn vel te zitten”.

Doorpratend met Jolanda realiseert zij zich dat het eigenlijk heel goed met haar gaat. Niet voor niets heeft ze even minder goed geslapen. Het was voor haar een hele strijd om zich over te geven aan wat naast werk echt belangrijk voor haar is en de consequenties daarvan te aanvaarden.

 

Bij een volgend coachgesprek zit Jolanda er heel ontspannen bij. Het gaat zichtbaar heel goed met haar. Door het besluit minder te gaan werken ervaart zij nu alle rust en ruimte om het profiel van het voor haar ideale werk verder te specificeren, in balans met haar privéleven.

Want werk kun je niet los zien van alle andere zaken die belangrijk voor je zijn.

Kiezen is vaak lastig, want je kiest voor iets terwijl je iets anders laat vallen. Dat wordt gemakkelijker als je je prioriteiten scherp hebt. Uiteindelijk brengt dat balans tussen werk en privé.

 

 

Ken je het ongemakkelijke gevoel dat naast je werk andere dingen erg belangrijk voor je zijn? Wil je je ervaringen delen? Ik lees je reactie graag.

 

 

 

 

Een vijftal tips om je onderzoek te doen naar de cultuur van een organisatie

 

Wist je:

  • dat maar liefst 60% van de nieuwkomers in een organisatie de baan vindt tegenvallen?
  • dat bij 6 op de 10 personen minimaal één aspect tegenvalt bij de start van hun nieuwe baan?
  • dat 1 op de 3 mensen die teleurgesteld zijn, dat vertelt tegen niemand?
  • dat deze ontevredenheid zorgt voor demotivatie, mindere prestaties en mogelijk tot ongewenst voortijdig vertrek?

Dat blijkt uit een onderzoek van Intelligence Group en Workwonders.

Veel werknemers stellen andere eisen aan hun werk dan werkgevers denken. Zo blijkt een prettige, leuke werksfeer voor werknemers een belangrijk criterium voor arbeidstevredenheid.

Werkgevers schetsen vaak geen realistisch beeld van de werksfeer.

Het is dus zaak om daar zelf goed je onderzoek naar te doen. Om te achterhalen of de cultuur van een organisatie bij je past.

Handreikingen daarvoor lees je in mijn artikel.

 

Een organisatiecultuur leren kennen: gedraag je als een detective© foto Betchaboy

 

Organisatiecultuur is niet in één woord te vangen

 

Organisatiecultuur is de gemeenschappelijke verzameling van normen, waarden en gedragsuitingen die gedeeld worden door de leden van de organisatie”.

 

De organisatiecultuur presenteert zich in allerlei vormen. Die vormen variëren van uiterlijkheden tot diepgevoelde waarden.

 

Quinn en Rohrbaugh (‘Competing values framework’, 1983) onderscheiden vier dimensies waarop een organisatiecultuur scoort: mensgerichtheid, innovatie, beheersgerichtheid en resultaatgerichtheid.

In een mensgerichte organisatiecultuur staan medewerkers centraal. In een beheersgerichte organisatie zijn vooral regels en procedures belangrijk. In een organisatie die gekenmerkt wordt door innovatieve organisatiecultuur worden veel nieuwe producten of diensten ontwikkeld. En in een resultaatgerichte organisatie staat het eindproduct centraal.

In elke organisatie zijn deze vier elementen in zekere mate aanwezig.

 

Het model zegt niks over wat goed of slecht is. Het gaat erom wat bij jou past. Want wil je naar volle tevredenheid bij een organisatie kunnen werken, dan moet de cultuur van een organisatie bij jou passen.

 

Of een organisatiecultuur bij je past, heeft alles te maken met wie jij bent als persoon.

 

En met wat jij nodig hebt om te floreren in je werk.

In een eerder artikel beschreef ik, dat het belangrijk is om voor jezelf in kaart te brengen in welke omgeving jij goed gedijt.

Ik noemde dat je persoonlijke biotoop. Want net als een plant, heb jij als persoon een bepaalde omgeving nodig, om te floreren en succesvol te zijn in je werk.

 

Een vijftal tips om je onderzoek te doen naar de organisatiecultuur van een bedrijf

 

Kleine dingen kunnen bepalend zijn voor de organisatiecultuur. Kleine dingen bepalen de sfeer en zeggen iets over de basisprincipes, de waarden en normen die ten grondslag liggen aan de cultuur.

Hoe kun je basisprincipes, waarden en normen in een organisatie boven water krijgen? Ik geef je een aantal tips.

 

1.   Verzamel informatie over het bedrijf waar je zou willen werken

  • Bekijk de website en Social Media-uitingen van het bedrijf.
  • Oriënteer je via sociale media hoe er over de organisatie gesproken wordt.
  • Vraag een jaarverslag aan.
  • Bekijk eventuele advertenties van het bedrijf. Denk daarbij niet alleen aan personeelsadvertenties, maar bijvoorbeeld ook aan productadvertenties.
  • Let op de toon en de vorm (je of u, formeel taalgebruik of juist losjes, kleur en stijl van het beeldmateriaal, vormgeving).

 

2.   Ga gesprekken aan met mensen die er werken of die anderszins contacten hebben met het bedrijf

  • Kijk daarvoor in je netwerk, bijvoorbeeld op LinkedIn. En heb je zelf geen connecties binnen het bedrijf? Kijk dan wie jij kent, die iemand kent, die werkt bij het bedrijf waarin jij interesse hebt.
  • Ga het gesprek aan en nodig die persoon uit om te vertellen over het bedrijf. Stel niet alleen vragen over bedrijfsmatige zaken. Vraag ook naar bijvoorbeeld de mensen die er zoal werken, omgangsvormen, kledingcode, sfeer, hiërarchische verhoudingen, samenwerking tussen collega’s, ontmoetingen met collega’s buiten het werk.
  • Bekijk ook hoe die persoon zelf is. Zou jij graag met zulke mensen willen werken?

 

3.   Arrangeer een gesprek binnen het bedrijf en snuffel rond als een detective

  • Zorg dat je ruim op tijd bent voor je afspraak.
  • Hoe word je ontvangen?
  • Geef je ogen en oren goed de kost.
  • Snuffel als dat kan een beetje rond.
  • Hoe is de uitstraling van het bedrijf?
  • Hoe zitten de werknemers erbij?
  • Hoe lopen ze rond?
  • Communiceren ze met elkaar? Zo ja, hoe?
  • Hoe voelt de omgeving voor jou? In hoeverre is het een omgeving waarin jij graag zou willen werken?

 

4.   Vraag of je een dag kunt meelopen in het bedrijf

  • Observeer met een open blik
  • Ga gesprekken aan
  • Ervaar de cultuur en voel of die bij je past.

 

5.   Vraag of je met je toekomstige collega’s kunt lunchen

  • Bereid vragen voor over wat je nog wilt weten
  • Wil je daarvoor nog inspiratie? Laat je leiden door de kenmerken van de organisatieculturen, zoals geschetst door Quinn en Rohrbaugh.

 

Als een detective speuren levert zijn vruchten af

 

Door goed je onderzoek te doen en als een detective te speuren, kun je je een goed beeld vormen van de cultuur van een organisatie.

En kun je een adequate inschatting maken of die bij jou past. Zo voorkom je dat je binnen korte tijd weer je bakens moet verzetten. Vooral omdat de organisatiecultuur niet de cultuur is waarin jij floreert.

 

Heb jij nog aanvullende tips om een goed beeld van de cultuur van een organisatie te krijgen?

En wil je die delen?

Ik lees graag je reactie.

 

Normal
0

21

false
false
false

NL
X-NONE
X-NONE

 

 

Vorm je werk naar je eigen hand en realiseer je daarbij dat vaak meer mogelijk is dan je zelf denkt  

 

Onlangs had ik een afspraak met Saskia. Ruim een jaar geleden is zij bij mij een traject gestart. Nog tijdens dat traject stapte zij in een nieuwe baan. Afgelopen jaar is voor haar een hectisch en zwaar jaar geweest. En zwaar is het nog steeds. Zij heeft het gevoel alles half te doen, zowel in haar werk als in haar privésituatie. En ze komt nauwelijks tot rust. Desondanks heeft zij het gevoel dat ze blij moet zijn met haar werk en zich maar moet schikken in de situatie zoals die is.

 

Maar is dat zo? In hoeverre moet je je maar neerleggen bij de vervelende aspecten van je werk? Of kun je je werk zo aanpassen dat het beter bij je past?

Naar mijn overtuiging kun je je werk meer naar je hand zetten dan je zelf denkt. Sterker nog, als jij als werknemer erin slaagt om de baan voor jou passender te maken, dan komt dat niet alleen ten goede aan jouw werkplezier, maar ook aan het resultaat van het bedrijf waar je werkt.

 

Hoe komt het dan, dat menigeen geneigd is zich maar te schikken in zijn werksituatie, ook al wordt die deels als vervelend ervaren?

 

Vorm werk naar je eigen hand en maak eigen keuze

 

Mensen leggen zich te gemakkelijk neer bij de negatieve aspecten van hun werk

 

Over het algemeen zijn mensen geneigd om zich afhankelijk op te stellen van hun werkgever. ‘Het is zoals het is en de minder aantrekkelijke kanten horen nu eenmaal daarbij.’

Zeker in tijden van crisis hoor ik dat vaak. Of als iemand bang is om niet aan ander werk te komen. Ik kan me daar iets bij voorstellen. Je bent blij dat je werk hebt. Je wilt in elk geval niet het risico lopen door eigen toedoen je baan te verliezen.

Maar volgens mij betekent dat nog niet, dat jij geen proactieve rol kunt spelen en zaken naar je hand kunt zetten.

 

In alle werk zitten negatieve aspecten. ‘Werk kan immers niet altijd leuk zijn’, wordt er dan gedacht. ‘Het is ook een moeten.’

Voor een deel van het werk zal dat zeker zo zijn. Het lijkt erop dat een gezond evenwicht tussen wat jij als positief en als negatief ervaart, belangrijk is. Want zonder plezier werken, werkt niet goed. Zowel voor je eigen gezondheid als voor de gezondheid van de organisatie waar jij werkt. Maar er is meer over te zeggen.

Als je erin slaagt de op het eerste gezicht ‘vervelende’ activiteiten op een andere manier te bekijken/te beleven, dan zullen die activiteiten een andere betekenis voor je krijgen. Zo kan het na een paar uur met abstracte beleidszaken bezig zijn, heel prettig zijn om een uurtje administratie te doen.

 

 

Neem de tijd en de ruimte om te reflecteren over de inrichting van je werk

 

We nemen vaak ook niet de tijd en de ruimte om na te denken over de inrichting van ons werk. We gaan maar door. Misschien geldt dat ook wel voor jou. Zeker als er geen signalen zijn dat het tijd is om je werk anders in te vullen of te organiseren.

Zo herinner ik me een van mijn coachklanten, Bram, een gedreven werker. Vijftig à zestig uur maakte hij in een week. Naar eigen zeggen vond hij het werk ‘superleuk’ en werkte hij ‘met veel drive’.

Door in het begeleidingstraject bewust stil te staan bij en te reflecteren over zijn werk werd hem echter duidelijk dat het werk hem meer energie kostte dan het hem opleverde. Aan het eind van een werkdag was hij naar eigen zeggen ’te moe, te uitgeblust’. Aan het eind van de werkweek was dat al helemaal het geval.

Gaande het traject werd hem helder waar hij de meeste energie van krijgt, ook door de oefeningen die we hebben gedaan. Hij kreeg een scherp beeld van hoe hij zijn werk in kan richten, zodat het optimaal bij hem past.

Zonder bewust pas op de plaats te maken en met hulp van een coach over zijn werk te reflecteren,  was hij vast niet tot die bevindingen gekomen. Mogelijk geldt dat ook voor jou.

 

 

Het is ook niet zo gemakkelijk om helder te krijgen waar het aan schort

 

Er de vinger achter te krijgen welke aanpassingen dus nodig zijn. Bij plezier en voldoening in je werk spelen immers veel factoren een rol.

Ervaar je bijvoorbeeld weinig voldoening in je werk en vind je het moeilijk specifiek aan te geven wat je nodig hebt om wel voldoening te ervaren? Lees mijn artikel er dan nog eens op na.

Worstel je met de balans tussen je werk en je privéleven? In een ander artikel geef ik je een stappenplan met concrete oefeningen om meer balans tussen werk en privé te bereiken.

 

En heb je helder zicht op wat jij nodig hebt in je werk, dan vraagt het nog een aantal loopbaanvaardigheden om op een adequate manier je werk naar jouw hand te zetten.

Bijvoorbeeld om zelf proactief een voorstel te doen voor aanpassing van je huidige baan. Die vaardigheden kan ik je leren.

 

 

Je loopbaan de baas

 

Jij kunt zelf sturing geven aan je loopbaan. Daar zelf de baas over zijn. Er wordt zelfs steeds meer gepropageerd om als werknemer te ‘job craften’, zelf te sleutelen aan je baan.

‘Job craften’; daarbij denkt men dan aan allerlei aanpassingen die je als werknemer in je werk kunt realiseren om de functie beter op je motivatie en talenten aan te laten sluiten.

Bijvoorbeeld een andere organisatie van je werk. Zo kan het zijn dat het voor jou heel positief is als je een aantal operationele taken kunt delegeren aan een ondersteunende medewerker. Zodat jij meer tijd ter beschikking krijgt voor jouw eigenlijke, strategische en beleidsmatige werk. Het werk waar jij plezier en voldoening van krijgt.

Of misschien ben je op zoek naar meer uitdaging in je werk en kun je je belangstelling kenbaar maken voor nieuwe projecten.

 

 

Met de Meer Waarde Benadering kan ik jou daarbij helpen

 

Zelf de regie nemen over je loopbaan; dat kan ik je leren.

Ik bied jou het inzicht en de vaardigheden om op een adequate manier jouw individuele loopbaan te sturen en het werk te creëren dat optimaal past bij jou.

Gaande een begeleidingstraject krijg je helder voor ogen wat jou plezier en voldoening geeft en je leert in je werk daarop sturen.

Je leert een proactieve rol te spelen en zaken naar je hand te zetten. Begeleid door mij als coach, leer je hoe je zelf overtuigd en overtuigend een voorstel kunt doen met betrekking tot de aanpassing van jouw baan.

Je kunt zelfs je eigen baan creëren, bij je huidige organisatie of daarbuiten. Niet langer afhankelijk zijn van je huidige werkgever of van vacatures. Lijkt je dat niet heerlijk?

 

 

 

Wil jij leren hoe je jouw loopbaan naar je hand kunt zetten?

Schrijf je in voor de driedaagse training ‘Bouw je ideale loopbaan’.

 

Wil je eerst je vragen aan me voorleggen of met me kennismaken in een oriënterend gesprek?

Bel (0575-544588) of e-mail ([email protected]) me voor het maken van een afspraak.

 

 

 

De betekenis van werk; waarom werk?

 

Niet dat ik leef om te werken. Ik werk om te leven”.

 

Die uitspraak of varianten daarop hoor ik met regelmaat. We zeggen het zo gemakkelijk “leven om te werken” of “werken om te leven”, maar eigenlijk is het vreemd.

 

De uitspraak suggereert dat werk alleen gaat over werken en dat leven iets anders is dan werk.

Het kan natuurlijk zijn, dat het op je werk een saaie, dooie boel is, maar jij leeft dan toch nog wel. (Mag ik hopen……)

De uitspraak suggereert ook dat een van de twee, leven dan wel werken, belangrijker gevonden wordt. Welke van de twee het belangrijkste voor je is, wordt  bepaald door de invulling en de betekenis die jij eraan geeft.

 

Wat betekent werk voor jou? Is werk voor jou vooral belangrijk om te kunnen leven zoals jij dat wilt? Of leef jij voor je werk?

 leven om te werken of werken om te leven© foto De Visu / Shutterstock.com

 

Misvatting over leven en werken

 

Het is een misvatting dat werk alleen maar gaat over werken en leven losgekoppeld is van werk. Ook in je werk leef je. En hopelijk voluit. Dat wens ik je toe.

Het onderscheid tussen werk en leven is dan ook een kunstmatig onderscheid. Sterker nog, werk is een van de levensterreinen. Naast werk zullen allerlei andere levensterreinen belangrijk voor je zijn. Om er maar eens een paar te noemen; het runnen van je huishouden, het onderhouden van sociale contacten, je inspanningen om gezond te blijven en je te ontwikkelen, je studie, misschien je vrijwilligerswerk.

 

 

‘Life Work Balance’ is dan ook een vreemde term.

 

Of het moet zijn, dat je daarmee doelt op de balans tussen je werk en de andere levensterreinen die belangrijk voor je zijn. Alhoewel dat niet expliciet wordt aangegeven, denk ik dat het meestal wel zo wordt bedoeld.

Die andere terreinen worden dan aangeduid als privé. Naast je werkleven heb je je privéleven. Samen vormen ze jouw leven.

Sowieso is balans een misleidende term. We zijn dan geneigd om te denken in termen van tijd, balans tussen tijd voor het werk en tijd voor zaken buiten het werk, tijd voor privé. Ik schreef daarover in een eerder artikel In dat artikel ging het ook over tijd en dan met name over ‘prioriteit’.

In een ander artikel gaf ik al aan dat werk en privé ook steeds meer vervlechten tot één.

 

 

De betekenis van werk; waarom werken?

 

Ik herinner me een uitspraak van een van de deelnemers aan de driedaagse training. Het betrof een vijfendertigjarige, hoger opgeleide vrouw. Ze had wel een relatie, maar kinderen wilde ze niet. Op een gegeven moment verzuchtte ze “misschien moet ik maar accepteren dat werk gewoon niet leuk kan zijn”.

Die uitspraak raakte me en ik stelde me voor, hoe dat dan zou zijn. Voor mij was het geen aantrekkelijk perspectief. Het lijkt mij heel moeilijk; een heel werkleven voor de boeg en je dan neerleggen bij werk dat je als een opgave ervaart. Vooral ook als je werk zoveel leef-tijd in beslag neemt.

Werk is altijd vol van betekenis, ook al geeft het werk inhoudelijk weinig voldoening en vind je het werk misschien niet leuk. Het is essentieel om de betekenis van je werk te ervaren en bij voorkeur dan positief.

 

Zo heeft bijvoorbeeld Maslow beschreven hoe door werk in onze menselijke behoeften wordt voorzien:

  • Werk levert inkomsten op, zodat je eten en kleren kunt kopen en kunt zorgen voor een dak boven je hoofd.
  • Werk biedt zekerheid en veiligheid, alhoewel je tegenwoordig zelfs met een contract voor onbepaalde tijd geen zekerheid hebt van een baan.
  • Werk biedt gelegenheid tot sociale interactie. Door je werk neem je een plaats in, in de maatschappij. Je maakt deel uit van een groep en je kunt samen bouwen aan iets. Allemaal factoren, die bijdragen aan je geluk.
  • Werk versterkt je zelfvertrouwen en je zelfrespect. Het biedt mogelijkheden om je te ontwikkelen als persoon en als professional. Werk levert je ook waardering op door anderen en het geeft je status.
  • Werk biedt de mogelijkheid om je talenten te ontwikkelen en op jouw manier een bijdrage te leveren aan een betere wereld.

 

Zo kan werk bijdragen aan een beter leven, niet alleen voor jou zelf, maar ook voor anderen.

 

 

Wat betekent werk voor jou?

 

Ter inspiratie deel ik graag met je, wat mijn werk voor mij betekent:

“Door mijn werk lever ik een bijdrage aan ons gezinsinkomen en voel ik me financieel onafhankelijk. Mijn werk houdt mij scherp en door mijn werk ervaar ik dat ik midden in de maatschappij sta. Mijn werk biedt kansen om me verder te ontwikkelen en mijn talenten te ontplooien. Door mijn werk kan ik mijn persoonlijke boodschap uitdragen en een maatschappelijke bijdrage leveren. Dit doe ik door mensen te inspireren tot ontwikkeling en hen daarin te ondersteunen. Het beste en het unieke in hen naar boven te halen en hen zo toe te rusten dat ze hun ambities daadwerkelijk kunnen realiseren,  in hun werk en privé.  

 

In termen van MEER WAARDE IN WERK is dat mijn ‘werkmissie’. Mijn werkmissie gaat over wat voor mij belangrijk is in werk, waar ik warm voor loop en wat ik nastreef.

Daardoor fungeert de werkmissie ook als een soort meetlat, aan de hand waarvan ik keuzes maak. En op basis waarvan ik concrete doelen stel.

 

Mijn ‘werkmissie’ staat niet los van mijn ‘missie’ met betrekking tot andere levensterreinen die belangrijk voor me zijn.

Werk is voor mij een betekenisvol deel van mijn leven, maar niet ‘mijn leven’. Daarvoor zijn er teveel andere zaken in mijn leven die ook waardevol voor mij zijn.

 

Ik leef niet om te werken. Ik werk niet om te leven. Werk is deel van mijn leven. 

 

 

Hoe is dat voor jou? Ik lees je reactie graag.

 

 

Als je er niet in slaagt de betekenis van je werk positief te duiden, dan kan ik je daar goed bij helpen.

Als we er samen niet in slagen om dat te realiseren in jouw huidige situatie, dan help ik je bij het vinden van ander werk, dat optimaal past bij jou.

Bel (0575-544588 / 06-54762865) of e-mail me ([email protected]) voor een afspraak voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

 

Waarom alleen een test niet voldoende is om aan de weet te komen wat voor jou de ideale baan is.

 

Onlangs werd ik gebeld door een potentiële klant. De organisatie waar zij werkt gaat verhuizen naar het centrum van het land. De medewerkers worden geacht mee te verhuizen. Voor wie dat niet mogelijk is, worden er faciliteiten geboden om een andere baan te verwerven in de huidige standplaats. Zo mocht mijn beller een loopbaanscan doen.

Voor haar wellicht een mooi aanbod, maar ik heb mijn bedenkingen.

Lees meer

Over hoe je functies vindt die passen bij jou

 

“Ik pas die broek” zei mijn zoon laatst. Dat klinkt mij vreemd in de oren. Het is toch “Die broek past mij?”. Het gaat immers in de eerste plaats om mij en niet om die broek? Die broek moet mij passen.

“Ik pas in die functie”, hoor ik geregeld. En jij waarschijnlijk ook. Misschien hoor je het zelfs zo vaak, dat het je niet eens opvalt. En hoor je geen verschil met “Die functie past bij mij”. Het lijkt misschien een spel met woorden, maar dat is het niet. In essentie is het echt een wereld van verschil. 

Welke positie kies ik? Wie of wat plaats ik in het middelpunt? Bij broeken vinden we het kennelijk heel logisch dat een broek ons moet passen. Het is toch te gek, dat wij moeten passen in een bepaalde broek? Die broek maakt toch niet de dienst uit. Jij bent het, die bepaalt of de broek past of niet. En als die niet past, dan hang je die broek snel terug in het rek. Lees verder: Wat broeken en functies met elkaar te maken hebben

Hoe je door interne en externe dialoog stap voor stap toewerkt naar je doel 

 

In mijn vorig artikel heb je gelezen hoe je zorgt voor een stevig fundament voor de realisatie van jouw ideale baan.

Dat fundament is voor een belangrijk deel het resultaat van het in gesprek gaan met jezelf, een interne dialoog.

Je kunt aan de hand van de eerste zes stappen uit mijn stappenplan bouwen aan dat fundament.

Wil je de eerste 6 stappen nog eens nalezen? Klik dan hier.

In dit artikel geef ik je het vervolg van mijn stappenplan.

In die stappen, stap 7, 8, 9 en 10, ga je het gesprek aan met de buitenwereld; de externe dialoog.

Je gaat onderzoeken waar behoefte is aan mensen zoals jij. En welke functies en welke organisaties optimaal bij jou passen.

 

Hoe je stap voor stap toewerkt naar je doel

© afbeelding Marlène Langbroek

 

Onderzoek doen naar de concrete mogelijkheden op de arbeidsmarkt; de externe dialoog

 

Stap 7. Breng in kaart welke organisaties voor jou interessant kunnen zijn

Ik geef je een paar tips:

  • Begin met het maken van een lijst van organisaties waarvoor je zou willen werken.
  • Ga in gesprek met vrienden en bekenden. Misschien hebben zij aanvullingen voor jouw lijst.
  • Gebruik LinkedIn om organisaties op het spoor te komen.

 

Stap 8. Onderzoek bij welke bedrijven daadwerkelijk mogelijkheden liggen voor jou

Doe je onderzoek naar de door jou geselecteerde organisaties. Zodat je kunt bepalen of dat jouw plek is.

Hier een paar tips:

  • Bestudeer de website van organisaties die interessant voor je zijn.
  • Neem een kijkje op hun blog, als ze dat hebben.
  • Kijk of ze een account hebben op Twitter en zo ja, ga ze volgen.
  • Google eens op de naam van het bedrijf en kijk wat er naar boven komt.
  • Maak gebruik van je netwerk en ga gesprekken aan.

 

Stap 9. Leg contact met sleutelpersonen in de organisatie

Ook hiervoor is LinkedIn een prima tool.

Ga het gesprek aan en krijg de ontwikkelingen in de organisatie boven water. Waar loopt men tegenaan? Waar heeft men behoefte aan?

Wat zijn behoeftes waar jij, met wat jij te bieden hebt, op in kunt spelen?

 

Stap 10. Richt je tot de persoon die bevoegd is om nieuw personeel aan te nemen

Ga het gesprek aan met deze persoon. Indien mogelijk, laat je introduceren.

Geef aan wat jij voorstelt te doen aan het probleem of de behoefte die jij boven tafel hebt gekregen en welke resultaten op welke termijn verwacht mogen worden.

Leg uit welke kwaliteiten jij in kunt brengen om dat speciale probleem op te lossen.

 

Zo creëer je je eigen baan.

 

 

Interne en externe dialoog; een cyclisch en lineair proces

 

De interne dialoog en de externe dialoog staan niet op zichzelf.

Ook al zijn het opeenvolgende fasen in het proces van succesvol werk maken van werk dat optimaal bij je past.

 

De interne en de externe dialoog kun je zien als een cyclus proces.

Dat proces geeft men ook wel symbolisch weer in een lemniscaatmodel (zie boven) .

Ik geef je een concreet voorbeeld.

In het proces ben je aangeland bij stap 8. Je bent volop bezig met je onderzoek om te achterhalen, bij welke bedrijven daadwerkelijk mogelijkheden liggen voor jou.

Misschien zien de concrete mogelijkheden er anders uit, dan jij in stap 4 bij de omschrijving van het voor jou ideale werk had bedacht.

De door het onderzoek opgedane informatie koppel je terug naar jezelf. “In hoeverre is dit het werk dat ik wil doen?” Of “Nu ik meer weet van het werken bij een multinational, is het dan nog wel de organisatie die optimaal bij me past?

Of misschien kom je nieuwe mogelijkheden op het spoor, die jij zelf bij stap 4 nog niet had voorzien. Je vraagt je af “In hoeverre zouden die nieuwe opties bij mij kunnen passen?”.

Zo wisselen externe en interne dialoog elkaar af. Het is dus een cyclus proces.

 

Interne en externe dialoog is naast een cyclisch, ook een lineair proces.

Ook al staat het lemniscaatmodel symbool voor een oneindig proces.

Door goed je onderzoek te doen en over de resultaten daarvan in gesprek te gaan met jezelf, kom je namelijk steeds meer in de richting van je doel. Het is een voortschrijdend proces.

 

 

Vergeet niet:

Een goede beslissing is gebaseerd op goede informatie. Zowel over jezelf, als over de arbeidsmarkt.

En goede informatie krijg je door goed je onderzoek te doen.

 

 

 

Kun je wel wat hulp gebruiken bij het uitvoeren van het stappenplan? 

Bel (0575-544588) of e-mail ([email protected]) me gerust.