Cleve Backster was een van de eersten die opperden dat planten door onze intenties worden beïnvloed.

Dat idee leek zo belachelijk, dat er kennelijk veertig jaar lang de spot mee werd gedreven.

Backster werd berucht door experimenten die volgens hem aantoonden dat levende organismen de gedachten van een mens kunnen lezen en erop kunnen reageren.

Ook heeft hij aangetoond dat er een voortdurende informatiestroom is tussen alle levende organismen, in twee richtingen.

 

Alle organismen -van bacterie tot mens- schijnen zonder onderbreking op kwantumniveau met elkaar te communiceren.

Door dat mechanisme kunnen gedachten fysieke effecten teweegbrengen.

Hij toonde dat aan met gebruik van een leugendetector (polygraaf). In Amerika was hij namelijk de belangrijkste expert op het gebied van de leugendetector.

Een leugendetector laat zien wanneer iemands zenuwstelsel onder spanning staat, nog voordat de persoon zelf zich daarvan bewust is.

 

Met zo’n leugendetector deed Backster allerlei proeven, onder andere met planten.

Hij bedacht manieren waarop hij een plant kon laten schrikken door die te bedreigen.

Bijvoorbeeld door een lucifer af te strijken en het blad te schroeien.

Maar hij hoefde het nog niet eens te doen, zo bleek.

Het denken was al genoeg.

 

Zodra hij het dacht, schoot de naald naar de top van het polygram en sprong er bijna af.

Hij had de plant niet verschroeid; hij had het alleen maar overwogen.

Volgens de polygraaf had de plant de gedachte als een direct gevaar geregistreerd en er onmiddellijk in paniek op gereageerd.

 

Backster rende naar het bureau van zijn secretaresse in het belendende kantoor en ging op zoek naar lucifers.

Toen hij terugkwam registreerde de polygraaf nog steeds verontrusting van de plant.

Hij streek een lucifer af en hield het vlammetje onder een van de bladeren. De naald van de polygraaf bleef heftig zigzaggen.

Nu bracht Backster de lucifers terug naar het bureau van zijn secretaresse.

De bewegingen van de naald werden rustiger en tekenden even later alleen nog maar een vlakke lijn.

 

Backster wist niet goed wat hij ervan moest denken en ging door met zijn experimenten met planten.

Dossierladen vol verzamelde hij met onderzoeksresultaten op het terrein van wat hij noemde ‘primaire perceptie’.

 

Planten vertoonden duidelijke reacties op menselijke emotionele ups en downs.

Ze reageerden vooral op bedreigingen en andere vormen van negatieve intentie.

Dat deden overigens niet alleen planten, maar bijvoorbeeld ook pantoffeldiertjes, schimmelkweken, eieren, yoghurt.

Backster toonde zelfs aan dat ook lichaamsvochten als bloed en zaadvocht reacties te zien gaven die een afspiegeling waren van de gemoedstoestand van hun donor.

 

Dat zet aan tot nadenken.

 

Dat planten reageren op intenties, die indruk heb ik ook.

Een paar weken terug, toen het lange tijd droog was, stond onze Kirengeshoma er zielig bij.

 

Volgens mij is die ter ziele”, zei mijn echtgenoot. De blaadjes zagen er beroerd uit en hij liet zijn kop hangen.

Zoals wel vaker, was ik lekker aan het rommelen in de tuin. Goed voor mijn planten zorgen is voor mij ontspanning en ik doe het met aandacht en liefde.

En als een plant er slecht aan toe is, zoals onze Kirengeshoma, dan voel ik me al gauw geroepen om mijn bijdrage te leveren.

Al na een uur stond hij er weer mooi bij. Strak in het blad en zijn kop fier omhoog.

 

Talent moet je elke dag water geven, als een plantje© foto: Martin Langbroek

 

En ik natuurlijk trots op het resultaat. En als een kind zo blij, mijn echtgenoot er deelgenoot van maken.

Hoe heb je dat gefikst?”, vroeg hij mij.

“Nou, liefde, aandacht en wat water doen wonderen”.

 

 

Ook jouw talenten moet je elke dag water geven, als een plantje.

En dat water geven moet je doen met aandacht en met liefde.

Een talent moet je voeden, bij voorkeur dagelijks.

Want een talent moet je ontwikkelen.

Het is een vermogen om iets heel goed te kunnen, een leerpotentie.

Er is oefening nodig om die potentie tot ontwikkeling te brengen.

Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat tienduizend uur oefening nodig zijn om een beheersingsniveau te bereiken van wereldklasse.

 

 

 

Wil je talenten kunnen ontwikkelen, dan moet je een beeld hebben van wat jouw talenten zijn.

In mijn coachtraject ga je volop aan het werk om jouw talenten boven water te krijgen.

Je krijgt scherp met welke talenten je het liefste bezig bent. Want je kunt in potentie wel iets goed kunnen, maar het ook leuk vinden is mogelijk nog een ander verhaal.

En cruciaal is ook welke omgeving jij, net als een plant, nodig hebt om jouw talenten te ontwikkelen. Zodat jij kunt groeien en bloeien.

Ook daar besteden we dus volop aandacht aan.

 

 

 

 

 

Benut nieuwe dagen en nieuwe kansen

 

Time flies, het is alweer 11 maanden geleden dat je het jaar-membership bent aangegaan voor Het Lab.

Dat berichtje kreeg ik van een van de assistenten van Aartjan van Erkel.

Ik kon me bijna niet voorstellen dat er alweer 11 maanden voorbij waren. Uit nieuwsgierigheid en ter bevestiging heb ik de laatste factuur nog even opgezocht in mijn boekhoudprogramma.

En ja hoor, het klopte helemaal. Kennelijk gaat de tijd veel sneller dan ik denk.

 

Dat besef heb ik vaker.

Het is goed dat ik daar af en toe door anderen op gewezen wordt.

Zo kreeg ik eind vorige maand een berichtje van ING:

Wauw, mooie mijlpaal!

Hoera! Jouw onderneming bestaat bijna 20 jaar.

Van harte gefeliciteerd met het bereiken van deze mijlpaal. Een topprestatie waar je trots op mag zijn.

 

Ik weet dat ik in 2002 mijn eigen coachpraktijk begonnen ben. Maar wanneer exact, dat heb ik niet paraat. En ik sta daar ook niet echt bij stil.

 

Voordat je er erg in hebt, ben je weer een jaartje verder. Pak zelf de regie.

 

Wat ik me wel nog goed herinner van de start van mijn ondernemerschap, is een telefonisch contact met een adviseur van het pensioenfonds, het ABP. Ik wilde weten wat de consequenties zouden zijn van het starten van een eigen onderneming, voor mijn pensioen.

Ik kreeg het advies om nog eens goed bij mezelf te rade te gaan of ik wel helemaal wilde stoppen met mijn docentschap bij de hogeschool.

Als ik tot mijn 55e een aantal uren bleef werken bij de hogeschool, dan had ik kennelijk recht op FPU. Dat was een prepensioenregeling voor werknemers in overheidsdienst en onderwijs. Op basis van die regeling kreeg je van je 55e tot je 65e een FPU-uitkering.

Maar op dat pensioen zat ik niet te wachten. Integendeel, ik wilde alle ruimte hebben om vorm en inhoud te geven aan mijn eigen onderneming. En wilde niet gebonden zijn aan nog een paar uurtjes in loondienst.

 

Bovendien, aan een leven als pensionada was ik nog lang niet toe. En eerlijk gezegd, nog steeds niet.

Ik geniet nog elke dag van mijn werk. Ik krijg er energie van. In de eerste plaats door het werken met mijn coachklanten. Ook vind ik het fijn om me te blijven ontwikkelen, als persoon en als professional.

Nog steeds investeer ik in opleiding en training. Zowel op het terrein van loopbaanbegeleiding en ontwikkelingen op de arbeidsmarkt, als op ondernemerschap en alles wat daarbij komt kijken.

Zo ben ik bijvoorbeeld member van het LAB van Aartjan van Erkel en laat ik me inspireren voor mijn schrijfwerk door zijn maandelijkse masterclasses.

Daarnaast ben ik lid van VIDM, Vaker In De Media, en volg ik professionele trainingen om mijn zichtbaarheid te vergroten en neem ik deel aan lunchbijeenkomsten met journalisten die tips en ervaringen delen hoe je makkelijk in contact komt met de pers.

Ik vind het fijn als ik gevonden word door een journalist. Vooral ook door journalisten waarmee ik niet eerder contact heb gehad, maar die mij benaderen met de vraag of ze me mogen interviewen voor een artikel. Zoals onlangs nog voor een artikel in het AD en een aantal regionale bladen, onderdeel van DPG Media.

 

Werk waar je energie van krijgt en waar je van geniet, dat gun ik jou ook.

Het is nooit te laat om je koers bij te stellen. En elke nieuwe dag biedt nieuwe kansen.

Laat je inspireren door mijn coachklanten, die bewust pas op de plaats maken om ruimte te maken voor iets nieuws, hetzij in loondienst dan wel als zelfstandige.

Coachklanten, die op basis van de informatie die ze hebben verzameld in hun loopbaantraject, vol vertrouwen hun ondernemingsplan uitwerken en het avontuur als zelfstandige aangaan. Ook al is het best een beetje spannend.

 

Wil jij ook stappen zetten in je loopbaan, maar heb je nog geen beeld van de richting die je uit wilt gaan?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’

 

En wil je jouw vragen aan me voorleggen? Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected])me gerust.

 

Graag maak ik tijd voor je vrij om jouw vragen te beantwoorden.

 

 

 

 

‘De woningmarkt is een gekkenhuis’, zeggen niet alleen potentiële kopers, maar ook makelaars.

Zoals een makelaar het verwoordde ‘we worden helemaal platgebeld.’ Meer dan honderd telefoontjes als een huis op Funda is gezet, is niet vreemd.

Je moet nu goed nadenken voordat je op de knop van Funda drukt. Want als je een huis daarop zet, dan moet je zorgen voor voldoende mensen die de telefoon aan kunnen nemen.’  

En wil je een huis kopen, dan heb je daar bijna een dagtaak aan.

Reageren op aanbod op Funda heeft vaak geen zin meer. Als je er niet als de kippen bij bent, dan is bezichtiging al niet meer mogelijk.

Bovendien komen lang niet alle te koop staande woningen op Funda terecht.

Ben je op zoek naar een woning, dan is het zaak om dat kenbaar te maken bij de makelaarskantoren in jouw zoekregio. Zodat je op de hoogte wordt gehouden van nieuw aanbod dat intercollegiaal wordt gedeeld.

En dan speuren welke makelaar het betreffende aanbod in de verkoop heeft. Zodat je als een van de eersten je kunt melden voor een bezichtiging.

 

Het is gekkenhuis op arbeidsmarktINTREEGUE Photography / Shutterstock.com

 

Niet alleen op de woningmarkt is het gekkenhuis. Het is ook gekkenhuis op de arbeidsmarkt.

Vooral voor recruiters. Er is veel vraag in allerlei sectoren, maar met name de vraag naar technisch geschoolde mensen en ICT’ers is extreem groot.

Er is dus niet alleen een krappe woningmarkt, ook op de arbeidsmarkt is er krapte.

Dat betekent dat er met name in sectoren met grote krapte, actief geworven moet worden.

Dat het traditionele ‘post & pray’ model, waarbij vacatures onder de aandacht worden gebracht bij de relevante doelgroepen in de hoop dat zij reageren, niet gaat werken.

 

The War for Talent is over, and talent won.

Als baanzoeker is dat goed om te weten.

Voor recruiters draait het erom tijdig de juiste kandidaten te vinden, ze te interesseren voor een gesprek en uiteindelijk voor een overstap.

Talent won; dat kan voor organisaties betekenen dat talent ‘gekocht’ moet gaan worden.

Zoals op de woningmarkt volgens onderzoek van NVM in het eerste kwartaal van 2021 ruim 60% van de woningen boven de vraagprijs is verkocht, zo kunnen ook salarissen gaan stijgen.

Als gevolg van de vraag die het aanbod overstijgt.

En het zou zomaar kunnen zijn dat de gekte op de huizenmarkt ertoe leidt dat salaris meer dan in het verleden het geval was, voor jou als professional essentieel is om een leuk huis te kunnen kopen.

 

 

Wil je als koper of verkoper succesvol zijn op de huidige woningmarkt, dan maak je gebruik van een professional die het spel kent; een aankoop- dan wel verkoopmakelaar.

Wil je succesvol zijn op een krappe arbeidsmarkt, een baan realiseren die optimaal bij je past en met goede arbeidsvoorwaarden?

Laat je begeleiden door een zeer ervaren loopbaancoach.

 

Heb je nog geen goed beeld van wat je echt wilt qua werk, wat jij te bieden hebt op de arbeidsmarkt en hoe je je daarmee profileert?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?

Heb je behoefte aan begeleiding bij de implementatie en realisatie van wat je voor jezelf op een rij hebt gezet?

Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust.

 

 

 

 

Nederland is koploper van Europa met betrekking tot retourzendingen, vooral als het gaat om fashion.

Uit onderzoek van DPD blijkt dat maar liefst 40 procent van de aangekochte artikelen wordt teruggestuurd in de fashionbranche. Terwijl het gemiddelde retourpercentage over alle branches 13 procent is.

En kennelijk zijn we minder geneigd om een product te retourneren naarmate de retourtermijn langer is.

Webshops met een retourtermijn van veertien dagen hebben een gemiddeld retourpercentage van 47 procent. Dat percentage daalt naar 37 als de retourtermijn wordt verlengd naar 30 dagen en naar 25 als de termijn langer dan 30 dagen is.

Dat scheelt grofweg de helft aan retourzendingen.

Het is een interessant fenomeen waar menig ondernemer zijn hersenen over kan kraken.

Hoe werkt een en ander in het hoofd van de consument en hoe is zijn gedrag te beïnvloeden? Zodanig dat het aantal retourzendingen vermindert.

 

Een nieuwe baan; maar spijt achteraf

Op de arbeidsmarkt speelt een vergelijkbaar probleem

Zo’n 65 procent van de nieuwe medewerkers is geneigd om binnen drie maanden weer om zich heen te kijken.

En heeft kennelijk spijt van de gedane zet.

Dat blijkt uit onderzoek van assessmentbureau Thomas, ook actief in Nederland.

 

Bij online aankoop is het alleen de koper die zich vergist. Op de arbeidsmarkt zijn er twee partijen die in de fout gaan.

Want blijkbaar maakt niet alleen de baanzoeker een inschattingsfout bij het aangaan van een nieuw contract, ook werkgevers zijn er een kei in.

Daarbij maakt het niet uit of een werkgever zelf de selectie doet of die heeft uitbesteed aan een recruiter of een werving- en selectiebureau.

In het genoemde onderzoek geven werkgevers aan, dat zo’n 50 tot 60 procent van de nieuwe medewerkers zodanig tegenvalt, dat de organisatie hen niet opnieuw zou aannemen als ze die kans zouden hebben.

Er gaat dus heel wat mis bij de werving en selectie van nieuwe medewerkers.

Met als resultaat een slechte fit tussen kandidaat en functie (in 46 procent van de gevallen) en/of een slechte fit tussen kandidaat en cultuur (in 44 procent van de gevallen).

 

Misschien ben je geneigd om die slechte fit toe te schrijven aan recruiters, selecteurs en assessmentbureaus.

Maar pas op, vergis je niet.

Ook als baanzoeker heb je daar een belangrijk aandeel in.

 

Bij een slechte match tussen persoon en functie en tussen persoon en organisatie heb je mogelijk onvoldoende je onderzoek gedaan.

Nog voordat je ging solliciteren.

Ben je afgegaan op de beschrijving in de vacature en heb je ook nog even de website van de betreffende organisatie bestudeerd.

Maar of die informatie betrouwbaar is?

Het is niet zo moeilijk om zaken mooier voor te stellen dan ze zijn.

 

Dus, vertrouw niet op wat je aangeboden wordt. Doe zelf je onderzoek.

Wil je een beeld krijgen van de cultuur van een organisatie? Gedraag je als een detective.

Een beeld van de cultuur van een organisatie krijg je namelijk niet op een presenteerblaadje aangereikt.

Ga gesprekken aan met mensen die de organisatie kennen. Bijvoorbeeld doordat ze afnemer zijn van hun producten en of diensten, er anderszins mee samenwerken of er als professional in dienst zijn.

Of mogelijk ken je iemand die een connectie heeft met een persoon die de organisatie goed kent en jou dus waardevolle informatie kan verschaffen.

 

LinkedIn is daarvoor een waardevol instrument.

 

Wil je een reëel beeld krijgen van de functie om een inschatting te kunnen maken of de functie optimaal bij je past?

Stel je niet afhankelijk en onderdanig op. Weet wat jij nodig hebt om goed gedijen in je werk en wat je zou moeten vermijden. Ga de dialoog aan en durf je vragen te stellen.

Wees je bewust van wat je te bieden hebt en van de waarde die jij levert met jouw kwaliteiten. Realiseer je dat een potentiële werkgever blij mag zijn als jij voor hem of voor haar wilt komen werken.

 

 

Heb je nog geen helder beeld van wat jij te bieden hebt, van de omgeving waarin jij goed gedijt, van de waarde die jij levert en hoe jouw ideale werk eruitziet?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ en voorkom dat je nieuwe baan een miskoop wordt.

Zelfrespect heeft te maken met leven naar je eigen waarden

 

Waarom doe je wat je doet? En wanneer doe je het goed?

Volgens Dumoulin, in een artikel in NRC : ‘Uiteindelijk doe je het voor niemand goed, als je het voor iedereen goed wilt doen.’

En je doet het vooral niet goed voor jezelf, denk ik dan.

Tom Dumoulin heeft dat ervaren.

Eind januari legde hij zijn carrière voor onbepaalde tijd stil om zich te beraden hoe hij verder wil in zijn loopbaan.

 

Laat je zelfrespect niet bepalen door de goedkeuring van anderen

© foto: Rini Kools / Shutterstock.com

 

Wielrennen was voor Dumoulin een spel, een hobby die zijn werk werd. Het was niet zijn droom om profrenner te zijn.

Geneeskunde studeren, dat wilde hij. Helaas werd hij uitgeloot. En als wielrenner was hij kennelijk zo talentvol dat hij binnen de kortste keren contracten kreeg. Hij kwam terecht in een wereld die zijn eerste keuze niet was.

Want, je kunt wel goed zijn in iets, maar of je het ook echt leuk vindt en er plezier aan beleeft, dat is nog maar de vraag.

En nog belangrijker: in hoeverre past wat je doet bij wie je bent, wie je wilt zijn en de bijdrage die je wilt leveren aan de wereld?

Dumoulin zegt daarover: ‘Speciaal ben je in mijn ogen als je een leven kunt redden, niet als je een wielerronde hebt gewonnen.

Hij vraagt zich dan ook af of hij nog wel topsporter wil zijn.

 

Al maanden, misschien al wel een jaar, miste hij het echte plezier in de wielersport. Hij wist niet meer hoe hij zijn weg moest vinden als Tom Dumoulin, de wielrenner.

Naar zijn zeggen was hij vooral bezig om te voldoen aan de verwachtingen die mensen hebben. Terwijl het voor hem als topsporter al moeilijk genoeg was om zijn eigen verwachtingen te managen.

Vandaar ook zijn vraag: Wil ik dit nog wel? Is dit hoe ik mijn leven wil leiden?

 

Voor hem was het duidelijk: aanmodderen is niet de oplossing.

Het lukt niet om antwoorden te vinden als je nog in de sneltrein van volgende doelen en wedstrijden zit.

Vaak is het nodig om er even uit te stappen. Misschien stap je weer in dezelfde trein, maar misschien ook niet.

Hij zegt:

Ik ga veel bellen en praten met mensen, veel nadenken, wandelingetjes maken met de hond en op zoek naar ‘Wat wil ik als mens?’ Met de fiets? Met mijn leven?

Het voelt zo goed. Ik ga nu echt even de tijd nemen voor mezelf.’

 

 

Hoe is dat voor jou?

Vraag ook jij je af hoe je verder wilt met je werk? Hoe je verder wilt met je leven?

Blijf niet aanmodderen. Maak ruimte om te komen tot antwoorden op je vragen.

Ga om te beginnen de dialoog aan met jezelf.

Breng in kaart waar je met name goed in bent en welke van jouw kwaliteiten je het liefst inzet in het werk dat je doet.

Wat is een omgeving waarin jij goed gedijt?

Wat betekent werk voor jou? Welke bijdrage wil je leveren met wat je doet in je werk? En hoe verhoudt werk zich tot wat naast werk belangrijk voor je is?

Hoe ziet het profiel van je ideale werk eruit?

 

Laat je meenemen in mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ en kom stapsgewijs tot antwoorden op je vragen.

Kun je daarbij wel wat hulp gebruiken?

Laat het me horen via e-mail ([email protected]) of telefoon (0575-544588/ 06-54762865).

 

 

 

 

Door de lock down kijk ik ook af en toe een film of serie op Netflix. Een van die series is Inhuman resources.

Waar dat van toepassing is, zoals bij Inhuman resources, kan ik het dan niet laten om koppelingen te maken naar mijn vakgebied.

 

De serie gaat over Alain Delambre, die 40 jaar gewerkt heeft als HR-adviseur, maar vanwege zijn leeftijd wordt ontslagen.

Al zes jaar lang is hij werkloos.

Hij pakt aan wat voorhanden is om toch wat inkomen te genereren. Zo stopt hij bijvoorbeeld in de stromende regen flyers onder ruitenwissers van auto’s.

En als orderpicker werkt hij in een distributiecentrum van een firma handelend in auto-onderdelen. Daar wordt hij afgesnauwd en onderuit geschopt door zijn leidinggevende.

Hij voelt zich uitgeput en vernederd. Het wordt hem duidelijk te veel en gekleineerd en gefrustreerd slaat hij zijn leidinggevende tegen de grond.

Dat komt hem duur te staan. Hij krijgt zijn ontslag en het bedrijf doet aangifte van mishandeling.

De ellende stapelt zich op. Bij gebrek aan inkomsten dreigt hij zijn flat te moeten verkopen. En waar hij probeert met klussen nog wat geld te verdienen, heeft zijn vrouw geen idee waar hij rondhangt en verliest haar vertrouwen in Alain.

 

 Inhuman resources; wat een ontslag en lange periode van baanloosheid met je kunnen doen

©Foto: Denis Makarenko / Shutterstock.com

 

Al met al ontaardt het verhaal van Alain, wiens rol vertolkt wordt door Éric Cantona, in een crimineel drama. Wat dat betreft vind ik de oorspronkelijke Franse titel van de serie ‘Dérapages’ fijnzinniger en beter passend bij het verhaal van Alain dan de titel van de Netflix serie.

 

Alain vervolgt immers 40 jaar lang als een keurige werknemer zijn loopbaan pad.  Maar hij vliegt finaal uit de bocht als het hem allemaal te veel wordt.

 

Ook al ontaardt het verhaal in de serie in een crimineel drama, als je het criminele drama weg filtert, dan vallen een aantal herkenbare zaken op.

Wat Alain overkomt, overkomt helaas meer mensen. Jarenlang heb je toegewijd je werk gedaan. Maar door omstandigheden, welke dat ook mogen zijn, raak je je baan kwijt.

 

Het verhaal van Alain bevestigt dat je wat betreft je loopbaan niet op je werkgever moet rekenen. Dat je je niet afhankelijk daarvan moet opstellen.

Ook al denk je dat je hoog en droog zit bij je huidige werkgever.

Of dat je, mocht je je baan verliezen, altijd nog terug kunt vallen op een uitkering.

Want ook een uitkering is gebonden aan een bepaalde termijn.

En als je eenmaal in een neerwaartse spiraal terecht komt, dan is het moeilijk om daar weer uit te komen.

 

Als Alain een passende vacature op zijn vakgebied op het spoor komt, is het mooi om te zien hoe hij opbloeit.

Hij ziet de mogelijke baan als zijn redding. Vol goede moed gaat hij het proces aan om van zijn sollicitatie een succes te maken.

Hij spant zich maximaal in om de baan te krijgen. Heel grondig doet hij zijn onderzoek naar de organisatie en verzamelt essentiële informatie.

 

Daardoor komt hij niet alleen goed beslagen ten ijs in het selectieproces.

Dankzij de goede voorbereiding is hij in staat om het spel te veranderen. Als hij hoort dat hij als een joker gebruikt wordt, verandert hij zijn strategie.

Omdat hij zich zo goed geïnformeerd heeft is hij in staat om zelf de regie te pakken.

In plaats van slachtoffer is hij volwaardig tegenspeler. Hij heeft zich in een positie geplaatst waarin hij een krachtige actor wordt in het geheel.

 

Helaas blijkt zijn overwinning uiteindelijk een pyrrusoverwinning. Wat hij gewonnen heeft is minder dan het verlies dat hij geleden heeft om te winnen.

 

 

Ook al is Inhuman resources een gedramatiseerd verhaal, het laat goed zien wat een ontslag en een lange periode van baanloosheid met je kunnen doen.

Dus: ‘Be prepared!’

Zorg dat je bijblijft en dat je je marktwaarde behoudt.

Zorg dat je goed voorbereid bent op veranderingen op de arbeidsmarkt. Dat je proactief en strategisch loopbaangedrag kunt laten zien. En over de juiste vaardigheden en tools beschikt om je succesvol aan te passen.

Met mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ kun je je die vaardigheden eigen maken.

De combinatie met de aangereikte tools zorgt ervoor dat je je als professional vrijelijk kunt bewegen op de arbeidsmarkt en tijdig bij kunt sturen als dat nodig is.

Bij welke organisaties willen Nederlandse hogeropgeleiden het liefste werken?

Intermediair doet jaarlijks onderzoek naar het imago van bedrijven.

Ook in 2020.

In het Intermediair Imago-Onderzoek 2020 is aan 5000 hogeropgeleiden gevraagd naar het arbeidsmarktimago van organisaties en hun persoonlijke ambities, verwachtingen en wensen.

Het onderzoek vond plaats van 28 februari tot en met 5 april. Dus voordat de effecten van de Corona pandemie zichtbaar werden.

En de favoriete werkgever van 2020 is: Shell.

Tenminste voor de mannen.

Voor de vrouwen komt KLM op de eerste plaats.

Waarom dan toch Shell in de top 5 op 1 komt?

Wie het weet, mag het zeggen.

 

In de top vijf staat Google op de derde plaats.

Het lijkt een droom om bij een bedrijf als Google te werken.

In een artikel in Intermediair las ik daarover:

“Als buitenstaander hoor je veel wilde verhalen over Google en toen ik eenmaal binnen was, maakte het bedrijf een enorme indruk op me.

Ik had het idee dat ik omringd was met alleen maar hippe, jonge, fitte, slimme mensen.

Niemand loopt er in pak, iedereen is casual gekleed.

De feestjes, de cadeautjes, de borrels op vrijdag…

Het is bijna overweldigend.”

Ook al lijkt een organisatiecultuur je nog zo mooi, hij moet wel bij je passen

Maar of het echt een droombaan voor je is, zeker op termijn, dat is nog maar zeer de vraag.

Als je er eenmaal werkt, kan wat je droom was, verworden tot een nachtmerrie.

Ik was alleen maar met Google bezig, ik stond ermee op en ik ging ermee naar bed.”

Zijn privésituatie begon er echt onder te lijden.

Toen de klus bij Google erop zat, ging hij bij een ander, kleiner bedrijf aan de slag.

 

Hij zegt daarover:

“Wat een verschil! Het is alsof je drie jaar bij de Italiaanse serie A hebt gevoetbald en daarna ga je aan de slag bij RKC Waalwijk.

Ik hoef hier maar een ‘sprintje’ te trekken en ik loop iedereen eruit.

Maar het is goed zo.

Het is allemaal een stuk relaxter en ik hoor nooit meer gemopper van het thuisfront.”

 

Vraag je dus goed af welke organisatiecultuur bij jou past.

Voor de een is dat een innovatieve cultuur waar veel vrijheid is en je gestimuleerd wordt om creatief en flexibel te zijn.

En waar ook de organisatie zelf heel flexibel is.

Zoals bijvoorbeeld bij Google.

Iemand anders gedijt beter in een meer mensgerichte organisatie, zoals je vaak ziet bij familiebedrijven.

Weer iemand anders kickt op een heel resultaatgerichte cultuur waar je als werknemer te maken hebt met targets en bonussen.

En weer anderen voelen zich prettig bij een cultuur met duidelijke regels en heldere procedures.

Nogmaals, het is maar wat het beste past bij jou.

En wat je ervoor over hebt om bij ogenschijnlijk aantrekkelijke bedrijven als Google te werken.

 

Het is bovendien goed om je te realiseren dat werkgevers vaak geen realistisch beeld schetsen van de werksfeer.

En als werknemer ben je je vaak ook niet bewust van welke organisatiecultuur goed bij je past.

Laat staan, dat je weet welke vragen je moet stellen om boven water te krijgen hoe de cultuur is, in een organisatie die jou interesseert.

 

In mijn boek, dat volgens planning eind november verschijnt, lees je meer over de cultuur van een organisatie als belangrijk criterium voor arbeidstevredenheid.

En hoe je de vinger erachter krijgt in welke organisatiecultuur jij het beste gedijt.

Ik houd je op de hoogte.

Aanvankelijk was ik totaal niet met mijn loopbaan bezig.

Toen ik trouwde heb ik zelfs mijn pensioen afgekocht.

Ik dacht “Voor die paar jaar dat ik heb gewerkt, levert de betaalde premie toch niets op.”

Ik kan me nu niet meer voorstellen dat ik toen zo heb kunnen denken. Maar tsja, vriendinnen deden het ook.

Erop terugkijkend had de tijdgeest er zeker mee te maken.

 

In eerste instantie was ik fulltime moeder van onze twee oudsten.

Dat beviel me best.

Maar er kwam vrij snel verandering in.

 

Op de lerarenopleiding waren ze op zoek naar mensen zoals ik.

Ze wisten van mijn studie orthopedagogiek en mijn specialisatie kinderpsychiatrie en leerstoornissen.

Aan mij de vraag of ik beschikbaar was voor vervanging van een collega die aan het promoveren was.

Daar had ik wel oren naar.

Voor onze kindjes heb ik opvang geregeld, een huishoudelijk hulp, die had ik al.

Zo heb ik een jaar lang vakken gegeven als onderwijs- en leerpsychologie en allerlei vakken met betrekking tot leerlingbegeleiding en mentoraat.

Heerlijk vond ik het.

 

Na dat jaar kwam de collega die ik verving weer terug en was ik dus overbodig.

Ik werd weer fulltime moeder. Ook dat vond ik best.

 

Maar op de lerarenopleiding waren ze me niet vergeten.

En zo werd ik nog een aantal keren als een soort ‘uitzendkracht’ ingehuurd.

Mijn oppas was heel flexibel, dus dat was niet het probleem.

Het punt was dat ik zelf aan het denken werd gezet.

 

Ik realiseerde me dat ik niet langer als flexibele kracht ingehuurd wilde worden.

Ik werd me bewust van wat ik te bieden heb. En de waarde die ik lever, in dit geval voor de lerarenopleiding.

Ik vond het werk erg leuk om te doen, maar voortaan wel onder mijn voorwaarden.

Er moest recht gedaan worden aan mijn kwaliteiten.

Flexibele contracten wilde ik niet langer.

Uiteindelijk heb ik er al met al zeven jaar met veel plezier gewerkt.

En door een inspirerende collega werd ik op het spoor gezet van keuze- en loopbaanbegeleiding.

 

Ook voor jou is het goed om je te realiseren wat je te bieden hebt op de arbeidsmarkt.

Je bewust te zijn van de waarde die je levert voor een opdrachtgever of werkgever.

Niet alleen jij mag blij zijn met een mooie nieuwe baan, ook een werk- of opdrachtgever mag blij zijn als jij voor zijn organisatie wilt werken.

 

Bewustzijn van de waarde die jij levert is het begin, maar alleen bewustzijn is niet genoeg om mooi werk te realiseren.

Zorg dat je helder kunt communiceren over jouw kwaliteiten en wat de inzet van jouw kwaliteiten een opdrachtgever of werkgever oplevert.

Voorkom dat je in gesprekken met werk- of opdrachtgevers met de mond vol tanden zit.

 

Wees je bewust van wat je te bieden hebt

 

 

Zorg dat je resultaten van jouw inzet concreet kunt benoemen. Niet alleen in je cv en in je profiel op LinkedIn, maar met name ook in gesprekken.

Zorg, dat je de verhalen paraat hebt, die kunnen dienen als bewijsmateriaal.

Het werken met succesverhalen helpt je daarbij.

Bovendien doet het schrijven van succesverhalen je niet alleen voelen en ervaren waar je goed in bent, maar ook wat je leuk vindt om te doen.

En de bijdrage die jij wilt leveren met jouw werk.

 

Laat je inspireren door een oud-coachklant van me:

“Ha Marlène, dat is een tijdje geleden. Ja, met mij gaat het goed en ik heb het nog steeds goed naar mijn zin in mijn werk. Ben er zelfs wel een beetje trots op, dat ik dat nog voor elkaar heb gekregen in slechte tijd (2013) op mijn 54e. Het coachtraject heeft me goed geholpen, vooral om zaken te verwoorden in gesprekken.”

 

 

 

 

Al jaren wilde ik een boek schrijven over mijn aanpak als loopbaancoach.

Het echte schrijfwerk had een lange aanloop.

Al in 2015/2016 heb ik een drietal masterclasses gevolgd: Zo schrijf ik mijn boek, Wie geeft mijn boek uit en Zo promoot je je boek.

Ook had ik in 2016 al een gesprek met een uitgever. Ik zie het nog voor me: vol energie kwam ik er vandaan. Vol goede moed en met veel zin om het schrijven op te pakken.

Maar daar bleef het bij.

In 2018 kreeg ik weer een nieuwe impuls: de online training BusinessBookBestseller volgen, dat leek me wel wat.

 

Inmiddels had ik heel wat geleerd over het schrijven van een boek, maar het boek zelf, dat kwam maar niet.

Het bleef knagen.

Daarom heb ik eind 2018 nog een sessie gedaan met een schrijfcoach om de structuur van mijn boek te bepalen.

De structuur leek me helder. In elk geval helder genoeg om tijdens mijn verblijf van een maand in Portugal, het schrijfwerk op te pakken.

Maar eenmaal weer terug op mijn thuisbasis, ging ik weer lekker aan het werk met mijn coachklanten.

En het schrijven van mijn boek raakte op de achtergrond.

 

Maar vergeten was ik het niet.

Het was voor mij duidelijk: ‘Ik krijg er spijt van, als ik het niet doe’; daar was ik zeker van.

De maand Portugal in 2019 werden er twee in 2020 en in die twee maanden heb ik lekker gefocust gewerkt aan mijn boek.

 

Als het er steeds maar niet van komt. Een boek schrijven of vinden ander werk.

 

Ik zat er goed in en raakte helemaal in de flow.

Ik kwam ook tot een inzicht: ik heb een schrijfcoach nodig.

Ik wil dat iemand met mij meeloopt in mijn schrijfproces.

Iemand die mij structuur biedt, mij feedback geeft en mij helpt om de vaart erin te houden.

Nog in Portugal heb ik Suzanna, mijn schrijfcoach gebeld. En haar gevraagd of zij mij wilde coachen.

Dat wilde ze graag.

 

Weer terug in Nederland had ik elke drie weken een afspraak met Suzanna. En elke drie weken had ik een of twee hoofdstukken klaar.

Ik heb het schrijfproces ervaren als een soort marathon.

Het gaf me een kick en de feedback en de tips die ik kreeg gaven me steeds weer de energie om door te gaan.

Het was genieten voor mij.

Inmiddels is de overeenkomst met uitgeverij Haystack getekend en is mijn manuscript in concept klaar.

Als alles volgens planning verloopt, dan is mijn boek half november verkrijgbaar.

In mijn eentje had ik dat in die relatief korte tijd niet klaargespeeld.

 

Zoals ik al jaren mijn boek wilde schrijven, zo hoor ik van sommige mensen al jaren dat ze niet gelukkig zijn met hun werk en dat ze ander werk willen.

Maar zoals mijn boek er niet vanzelf komt, zo komt een mooie nieuwe baan meestal ook niet vanzelf.

Wil je écht je doel bereiken? Laat het niet bij ‘willen’, maar kom in actie.

En wil je echt vaart maken en doelgericht koersen naar wat je voor ogen hebt, laat je coachen.

Als loopbaancoach ben ik voor jou een stok achter de deur om aan de slag te gaan met jouw loopbaanswitch. En daarmee bezig te blijven tot je jouw doel hebt gerealiseerd.

Net als mijn schrijfcoach dat voor mij was in mijn schrijfproces.

Als coach bied ik je structuur en bewaak ik het proces. Ik ben voor jou een baken en stap voor stap werken we samen naar jouw doel.

Ook al weet je nu nog niet hoe jouw doel eruit moet gaan zien.

En laat je niet weerhouden door angst, want angst vervormt je beeld van de werkelijkheid op de arbeidsmarkt en beïnvloedt je denkproces en gedrag.

In mijn e-zine van afgelopen maandag heb je dat kunnen lezen.

 

Dus: vat de koe bij de horens. Kom in actie.

Neem gerust contact met me op (0575-544588/ 06-54762865 of e-mail ([email protected]). Graag help ik je op weg.

Een oriënterend gesprek verplicht je tot niets en er zijn voor jou geen kosten aan verbonden. Ik zie uit naar jouw bericht.

 

 

 

 

No Recruiters, please!

Ik las het in de kopregel van het profiel van een van mijn LinkedIn connecties.

Kennelijk wordt hij zo vaak door recruiters benaderd dat hij dat niet meer wil. En voelt hij zich geroepen om het expliciet kenbaar te maken op zijn profiel.

Volgens Geert-Jan Waasdorp van Intelligence Group werd in het tweede kwartaal van 2020, 32,1% van de werkenden minimaal één keer per kwartaal benaderd door een recruiter.

Ook al geef je niet aan dat je beschikbaar bent.

 

Geert-Jan Waasdorp is als onderzoeker een man van de cijfers.

En met betrekking tot de ontwikkelingen op de arbeidsmarkt vind ik die zelf ook interessant.

Met dank aan Geert-Jan Waasdorp, een uitspraak van W. Edwards Deming:

In God we trust, all others must bring data.”

 

De cijfers verzameld door Intelligence Group schetsen een ander beeld van de arbeidsmarkt dan je op basis van al het slechte nieuws zou verwachten.

Het slechte nieuws wordt uitvergroot.

Het is tijd om dat met het goede nieuws eens te doen en dat in de schijnwerpers te zetten.

Want goed nieuws is er.

 

Geïnspireerd door Geert-Jan Waasdorp geef ik je een paar feiten:

Aan het begin van het jaar, al voor de lock down, was het aantal nieuwe vacatures aan het afnemen, na een enorme piek in januari.

Na de lock down klapte de markt zo’n 28% naar beneden.

 

Maar het goede nieuws is: vanaf mei zie je dat de arbeidsmarkt stabiliseert en dat er licht herstel plaatsvindt.

In juli waren er bijna 250.000 unieke vacatures. Dat is 7% minder dan in 2019, maar gelijk aan 2018.

In het tweede kwartaal van 2020 waren minder mensen actief op zoek naar ander werk: 11,5 % was werkzoekend. Dat zijn er altijd nog 949.000.

In datzelfde kwartaal vonden 1,6 miljoen mensen (ander) werk. Dat is 15.000 meer dan dezelfde periode vorig jaar. Hoewel 16 duizend minder in vergelijking met het eerste kwartaal van 2020. Maar in januari hadden we nog even een enorme piek met betrekking tot het aantal vacatures.

De zoekduur is gemiddeld 3,8 maanden en het uitzicht op een vast contract blijft nagenoeg gelijk; een kleine 40%.

De daling van het arbeidsaanbod was net iets groter dan de daling van de vraag, waardoor de krapte op de arbeidsmarkt blijft en dus de sourcing druk hoog is.

Het is dan ook geen wonder dat recruiters fanatiek potentiële kandidaten gaan werven. En benaderen bijvoorbeeld via LinkedIn.

 

Al met al hebben we dus afgaande op de cijfers, een gezonde arbeidsmarkt. Ook al is er iets minder dynamiek.

De markt is aan het stabiliseren en licht aan het verbeteren.

De werkeloosheid is nog steeds laag.

In absolute termen is de arbeidsmarkt goed.

Beweeg nu! Niet morgen, maar nu!

“Beweeg nu! Niet morgen, maar nu!”

Dat zegt Geert-Jan Waasdorp van Intelligence Group.

Nu (komende 2-3 maanden) heb je een goede arbeidsmarkt, waar je ‘kunt shoppen’.

Op dit moment zijn er voldoende baanopeningen, al dan niet in de vorm van vacatures.

Er is zelfs krapte en schaarste op de arbeidsmarkt.

 

Hoe het er over drie maanden uitziet, dat weten we nog niet.

Veel onzekerheid hangt er boven de markt.

Als er echt een tweede golf komt, dan wordt mogelijk alles anders.

 

Dus:

“Beweeg nu! Niet morgen, maar nu!”

Mijn coachklanten laten zien dat je ook nu prima kunt netwerken, ook al is het online.

En dat werving van nieuwe medewerkers gewoon doorgaat.

De krapte op de arbeidsmarkt en het feit dat iets minder mensen actief op zoek zijn naar ander werk, vergroot jouw kansen om je ideale werk te realiseren.

Beweeg nu en laat het me horen (06-54762865/ 0575-544588) als je daarbij hulp kunt gebruiken.